دکتر محمدجواد شریعت در ۱۵ دی ۱۳۱۵ در اصفهان متولد شد.او تا ششم ابتدایى را در ده طالخونچه اصفهان درس خواند و زیر نظر پدر مقدمات تحصیلات حوزوى را تمام کرد. پدرش از لحاظ علمى و روحى با او رابطه خوبى داشت و این رابطه هم تأثیر مهمى در راه و رسم زندگى او بازى کرد. به طورى که از همان ابتدا او به تشویق پدر موظف به حفظ متون بود و تمام الفیه‌ى ابن‌مالک و نصاب را به تشویق پدر حفظ کرده بود. تأثیر پدرش به عنوان نخستین معلم در زندگى محمدجواد بسیار آشکار بود و او خود معتقد است، پدرش بیشترین حق را به گردن او دارد. بعد از اتمام تحصیلات ابتدایى براى ادامه تحصیل در دوره دبیرستان به اصفهان آمد؛ ولى تعطیلات را به طالخونچه مى‌رفت. در کلاس هشتم؛ یعنى کلاس دوم دبیرستان شعر مى‌گفت و عاشقانه به ادبیات علاقه داشت. هفده ساله بود که پدرش از دنیا رفت. وقتى دبیرستان را تمام کرد، بى‌هیچ تردیدى در کنکور ادبیات شرکت کرد و توانست رتبه نخست را از آن خود کند. در دوره لیسانس زیر نظر اساتیدى چون مرحوم دکتر محمد معین و مرحوم استاد بدیع الزمان فروزانفر به کسب علم پرداخت.
در سال ۱۳۳۹(ش) در آزمون دوره دکترى شرکت کرد و همان سال در رشته زبان و ادبیات فارسى با رتبه بالا پذیرفته شد. در سال ۱۳۴۷(ش) از رساله دکتراى خود با موضوع «ترجمه تفسیر طبرى» دفاع کرد. استاد راهنماى رساله او محمدتقی مدرس رضوی بود. شریعت در رساله دکترایش به بررسى و پژوهش از نظر لغات و دستور در ترجمه تفسیر طبرى پرداخته و لغات را از جهت دستور زبان و فرهنگ مورد نقد قرار داده و این رساله را در ۱۰۰۰ صفحه آماده کرد و از این کتاب، در حدود یک میلیون فیش از جهات مختلف برداشته است.
در سال ۱۳۴۷(ش) به عنوان استادیار وارد دانشگاه اصفهان شد و سپس با درجه استادى در همان دانشگاه با پرورش دانشجویان زیادى در سال ۱۳۶۰(ش) بازنشسته شد و مدتى نیز در دانشگاه صنایع دفاع مشغول به تدریس شد و از سال ۱۳۶۵(ش) از طرف دانشگاه آزاد اسلامى نجف‌آباد اصفهان دعوت به همکارى شد. دکتر شریعت بعد از انتقال به دانشگاه اصفهان مشغول به تألیف دستور زبان فارسى شد و توانست «دستور زبان فارسى و انگلیسى تطبیقى» مختص به دانشجویان دانشگاه را تألیف کند.
همین طور که سال‌هاى تدریس او سپرى مى‌شد، با توجه به واحدهاى درسى که به او ارائه شده بود، درصدد آن برآمد تا با مطالب نو و تازه کتاب‌هایى را جهت آشنایى و آسان فهمى دانشجویان تألیف کند که از جمله این آثار مى‌توان به کتاب «آیین نگارش» اشاره کرد.در سال ۱۳۵۲شمسی براى تدریس در دانشگاه درهام به انگلیس رفت و در آنجا عهده‌دار تدریس مباحثى پیرامون ادبیات شد.
وى در سال ۱۳۵۸ش موفق به دریافت جایزه کتاب یونسکو به خاطر کتاب «فرهنگ فارسى – چینى» در سه قسمت؛ ادبیات فارسى، چینى و فرهنگ نویسى گردید. سرانجام او پس از تحمل دوره کوتاه بیماری در چهارم آبان ۱۳۹۱ش در سن ۷۶ سالگی در بیمارستان الزهرای اصفهان چشم از جهان فرو بست.
